Betonreparatie

 

1. Wapeningscorrosie door carbonatatie

 

Het wapeningsstaal in gewapend beton is normaal gesproken goed beschermd tegen corrosie. Dankzij het sterk alkalische milieu in beton wordt op het wapeningsstaal een dunne beschermende laag gevormd: de passiveringslaag.

Als beton uitdroogt, zal kooldioxyde uit de lucht in het beton dringen en de alkaliteit teniet doen. Dat proces heet carbonatatie.

Als het uitdrogingsfront en daarmee het carbonatatieproces de buitenste wapeningsstaven bereikt, zal de beschermende passiveringslaag instabiel worden. Op plaatsen waar voldoende water en zuurstof in het beton aanwezig zijn, kan corrosie van het wapeningsstaal optreden.

 

 

2. Wapeningscorrosie door chloriden

 

De passiveringslaag rond de wapening kan behalve door indringen van carbonatatie ook verloren gaan door de inwerking van chloriden.

Chloriden kunnen als verhardingsversneller zijn ingemengd tijdens de vervaarding van prefab betonnen delen. Chloriden kunnen ook in het beton dringen door langdurig contact met zeewater, zeewind en dooizouten.

 

  Door chloride indringing schade (afbreken) aan galerijplaten.

 

3. Vorst en dooizouten

 

Het gebruik van dooizouten in de winter op wegen en brugdekken is een ernstige bedreiging voor de kwaliteit van betonoppervlakken. Kenmerkend voor vorstschade en dooizoutschade is een afschilfering van het oppervlak van beton.

 

 

4. Chemische aantasting van beton

 

Cementsteen kan chemische aangetast worden door inwerking van agressieve stoffen die voorkomen in de natuurlijke bodem en/of in het grondwater. Daarnaast kunnen agressieve stoffen, zoals deze gebruikt worden in de chemische industrie of voorkomen in de agrarische industrie, indringen.

 

5. Alkali-silicareactie (ASR)

 

Bij een alkali-silica reactie reageren bestanddelen van toeslagmaterialen met het poriënwater van het beton. Meer precies gaat het om de reactie van reactief silica met alkaliën. De reactieproducten kunnen poriënwater absorberen en daardoor gaan zwellen en druk uitoefenen in het beton. Het gevolg is dat het beton inwendig gaat scheuren.

Bij ASR-schade is geen sprake van invloeden van buitenaf. De verkeerde toeslagmaterialen zijn soms gebruikt als grindvervanger in tijden dat het grind schaars was.

Tot op heden is er geen duidelijke richtlijn voor het herstel van beton met deze schadevorm. Omdat de scheurvorming mogelijk de omhulling van het wapeningsstaal teniet doet, kan de constructie geen trekkrachten meer opnemen en daardoor bezwijken.

Met het oog waarneembare gevolgen van ASR zijn: - uitzetting en vervorming van het beton - (haar)scheuren aan het oppervlak, vaak in een zogenaamd landkaartpatroon - afscheiding van alkali-kiezelzuurtegels (witachtige uitbloedingen), niet te verwarren met uitloging van vrije kalk - afdrukken van stukken beton.

  ASR betonschade.

 

6. Aantasting van beton door zuren

 

Beton kan blootgesteld zijn aan zuren in met name agrarische toepassingen en in de chemische en voedingsmiddelenindustrie. Een specifieke vorm van zuuraantasting komt voor in riolen: de biogene zwavelzuuraantasting.

 

7. Aantasting door sulfaten

 

Een typische vorm van chemische aantasting van beton is de inwerking van sulfaten.

De aantasting wordt in de meeste gevallen veroorzaakt door de vorming van expansief ettringiet.

Sulfaten komen voor in zeewater, rioleringen, mestkelders en in de bodem.

 

8. Scheuren door overbelasting van beton

 

Beton kan blootgesteld worden aan overbelasting, waardoor er scheuren ontstaan in de beton, grondig onderzoek zal lijden tot een gedegen hersteladvies

 

9. Grindnesten in beton

 

Door een gebrekkige uitvoering tijdens het storten kan de beton in de bekisting ontmengen en dan ontstaat er plaatselijk een "grindnest".

 

10. Craquelé (kleine haarscheurtjes) in het betonoppervlak

 

Tijdens het uitharden van beton kan door een slechte nabehandeling het aanmaakwater verdampen, waardoor er krimp ontstaat in de toplaag van het beton,

hierdoor ontstaan er kleine haarscheurtjes in een kenmerkend patroon.